Ik zit weer op mijn kamertje in Randers. Na een superleuke vakantie was het best even moeilijk om weer terug te gaan. Het voelde tegenstrijdig, nog maar 3 weekjes, heeft dat nut? Het voelde veel meer als dat ik alles al afgesloten had, Mariana en Joana zijn weg, leegte. En ook juist omdat ik iedereen weer gezien had, wilde ik niet meer terug.
Best gek eigenlijk, ik was in Nederland en ik had helemaal niet het idee dat ik 4 maanden weggeweest was. Alles was gewoon min of meer hetzelfde. Het enige waar ik wel aan moest wennen, was dat iedereen om me heen weer Nederlands sprak.

30 December ben ik met mijn ouders, Bram en Nienke weer naar Denemarken gereden. Eerst even langs mijn kamer om wat bagage te dumpen, dat maakte het makkelijker dat ik dan zelfstandig terug zou kunnen met de trein. Daarna nog een uur door naar het noorden. Hier oud en nieuw gevierd, (eindelijk) naar Skagen geweest (het uiteinde van Denemarken waar de twee zeeën bij elkaar komen). Eigenlijk moest ik 2 januari alweer naar school, voor 3 uur toegepaste anatomie en daar zat ik niet op te wachten. Kortom, ik had er nog een lekker vakantie dagje bij. 's Avonds wel op de trein gestapt en 2 uur later was ik weer op mijn kamertje. Toen ik hier aankwam was het donker en leeg. Ondertussen zijn de meeste kamers weer bewoond en anders komen de studenten dit weekend weer terug.

De lessen zijn wel oké. Zolang we iets praktisch doen en ik het kan volgen. Dinsdag had ik 2 uur toegepaste anatomie en ben ik bijna in slaap gevallen. Donderdag kwam er een klasgenoot naar me toe: ‘weet je wat je moet doen' en toen keek ik om me heen en was de hele klas druk bezig met van alles. Nee, dat heb ik even gemist denk ik. Toch mis ik Joana en Mariana wel, gewoon om tegenaan te praten in het Engels en ook omdat we in hetzelfde schuitje zitten tijdens de les; niet alles snappen. Pauzes vind ik ook niet zo leuk. Mijn klas praat gewoon vrolijk Deens. Zolang het een iemand is dus rustig Deens praat, kan ik het nog wel een beetje volgen, maar in pauzes praat iedereen lekker door elkaar en kan ik er geen touw meer aan vast knopen.

Hoewel ik me soms op school best alleen voel, gaat het op mijn kamertje prima. Ik vermaak me wel, heb genoeg te doen en vind het dan ook lekker om weer thuis te komen en op mijn kamer te zijn. Misschien dat dit nog verandert en dat ik het volgende week helemaal zat ben.

Gister zag ik Cip en Martin in de keuken van het blok naast mij zitten dus ben ik daar spontaan even langs gegaan. Cip had net Indische thee gemaakt, wat eruit ziet als café latte. Smaakt beetje gek, maar zo leer je nog eens wat. 's Middags wat bij Peter thuis gehangen, les gekregen in hoe je zo'n kubus met gekleurde vakjes op moet lossen. Gisteravond stonden Cip en Martin weer voor het raam, of ik gezellig bij hen in de keuken kwam zitten. Daar hadden zich spontaan mensen verzameld. Helaas kwam ik net uit de douche en had ik mijn pyjama al aan. Vandaag ga ik schaatsen met Kamila en een klasgenoot heeft me uitgenodigd om volgende week met haar en haar kinderen mee te gaan naar ‘family gym,' kortom.. Ik vermaak me wel.

Aan de ene kant heb ik zwaar de neiging onze keukenkastjes leeg te ruimen, dingen die ik niet gebruik in een doos te stoppen (heb eigenlijk alles zelf namelijk, alleen wat bestek en een bord ofzo..) maar aan de andere kant denk ik, ja zeg, bekijk het even, ik heb nog 2 weken. Manja (contactpersoon) had Joana en Mariana gevraagd om dit voor een deel te doen, maar alles stond nog overal. Helaas. Ach, houd mij weer van de straat ;)

Zo, dat was weer een heel verhaal, maar dan zijn jullie ook weer op de hoogte.