Tijd voor een update dacht ik. En ik heb er nu ook wel echt tijd voor. Even voor jullie beeld: ik zit in het zonnetje op het dak, deels uit de wind. Heerlijk dus. Ik heb geen idee waar mijn huisgenoten zijn, dus blijf hier ook even lekker zitten.

Ik typ op mijn telefoon, wat langzaam gaat en waarschijnlijk met wat typfouten. Alvast sorry. Mijn laptop heeft de reis niet overleefd. Toen ik hem hier wilde opstarten, gaf hij aan dat hij geen opstartproramma kon vinden, mijn harde schijf is er volgens dat ding niet. Wie weet zit er een draadje los. Wie weet is hij echt gecrasht. Om hem op te kunnen laten starten heb ik een recoverydisk nodig, die ik natuurlijk niet mee heb. Ik heb nog geen tijd gehad om hem naar een winkeltje te brengen. Dus.. Ik heb op het moment geen laptop. En dat is echt heel onhandig. Ik wilde mijn lessen voorbereiden volgende week (we hebben allemaal een taak in het weekprogramma wie wat voorbereid), maar voor de algemeen laptop in school ben ik afhankelijk van de sleutel. Vandaag wel daar ven samen met iemand anders aantal uur gewerkt, dus dat komt goed morgen.

Mijn eerste week zit er nu echt op. Tijd vliegt hier. Komt ook omdat de dagen vrij vol en lang zijn. 'S ochtends om 9 uur vertrek ik meestal. Ligt er een beetje aan of ik gewoon naar school loop of meteen naar Souda (kamp in stad). Om 10.00 uur komen de jongste kinderen 6-8 jaar) binnen, maar daarvoor ben je meestal bezig met kinderen halen. Als ze binnenkomen is het handen wassen en in de juiste klas een boekje lezen aan tafel of kleuren. Om 10.15 gaan we in de kring en bespreken we de namen, regels, dag, en hoe iedereen zich voelt. We hebben voor alles picto's, dus ook wat we gaan doen die dag. Daarna hebben we een blok Engels of maths, activities of project, per klas in andere volgorde. Ook is het idee dat we elke les de phonics oefenen. Gelukkig hoe je ze uitspreekt en niet hoe je ze noemt, want dat zou ik in het Engels ook niet weten. Speel sinds eergister galgje met ze (zonder galg dan), en vind het behoorlijk moeilijk te begrijpen welke letters ze bedoelen. Gelukkig hebben we de phonics-kaarten. Om half 2 gaat de eerste groep dan weer naar huis, begeleid door ons. De tweede groep (9-11 jaar) komt dan meteen mee terug en dan begint je les opnieuw, maar hier en daar iets aangepast aan de leeftijd. Dit duurt ongeveer van 15.00 tot half 7. Tijdens de lessen heb je ook pauze met ze, en krijgen ze allemaal een banaan, een stukje brood met jam en melk/water.

Om de dag hebben we een ander kamp. Dus maandag ochtend en middag de kinderen van Souda, dinsdag ochtend de kinderen uit Vial. Woensdag dan weer uit Souda. De kinderen die op de Vial-middagen komen, krijgen ook avondeten bij ons, omdat dat in Vial erg slecht schijnt te zijn. En het eten wordt gemaakt door een soort kook-project door een Syrische kok (uit t kamp) en een groepje mensen (vluchtelingen) die willen leren koken.

De busritten naar Vial zijn het moeilijkst. Ik doe meestal die aan het eind van de dag, dan heb je allemaal op hol geslagen pre-pubers die je uittesten. We zijn met 4 begeleiding in de bus op maximaal 24 kinderen en dat heb je ook echt nodig en dan heb je je handen vol. Bij Vial (20 min rijden) moeten we er allemaal uit en dan komt iemand van de organisatie ons weer ophalen. Gister bleven de kinderen bij ons hangen en uitdagen. Op het moment dat we in het busje konden stappen, lieten ze ons eigenlijk niet gaan, deden deur open, wilden naar binnen, etc. Lastig. En donderdag hadden we luchtballonnen gemaakt met project, want het thema was verkeer, en toen kwamen we met heliumballonnen en zelfgevlochten mandjes daar aan en ik had de ballonnen en wilden ze weer terug geven aan de kids als ze de bus uit stapten en binnen 3 seconden waren er zo'n 40 kinderen de aan de touwtjes stonden te trekken. Waar ze allemaal zo snel vandaag kwamen, echt geen idee. Zo bizar. We hebben uiteindelijk los moeten laten en de kinderen die ze gemaakt hadden moeten troosten, maar het was zo bizar snel allemaal. Er kwam ook een vader bij, waarbij we dachten dat hij ons kwam helpen en wat vertalen, maar hij bleek een ballon voor zijn kind te willen veilig stellen.

De kinderen van Souda kunnen er ook wat van hoor, maar daar is het rustiger als je bij het kamp aankomt. Daar spelen de kinderen niet bij de ingang. Mogelijk aan de andere kant wel, wat uitkomt op het strand. Daar was het de dag ervoor juist een wel mooi moment. De minderen hadden allemaal hun ballon aan hun touwtje en renden ermee naar de poort, beetje bergafwaarts met de rode ballonnen achter hen aan wapperend. Zag er echt heel mooi uit zo tegen de achtergrond van een tentenkamp.

En dan heb je zo aan het eind van de dag de kinderen terug gebracht (en met beetje geluk tussen de middag/lessen door tijd gehad om zelf iets van lunch te eten), dan is het opruimen op school, registratie mappen invullen en de volgende dag voorbereiden. Afgelopen dagen op maandag (introductie), woensdag (primary school) en donderdag(project) meeting gehad. Dan ben je rond 10 uur/ half 11 thuis en kan ik ongeveer door m'n bed in. Andere dagen ben ik rond half 9 thuis.

Gisteravond was ik echt kapot. M'n huisgenoten gingen de stad in, maar ik kon niks meer. Er zijn zoveel indrukken en nieuwe dingen, dat het ook gewoon heel veel energie kost momenteel. Volgens m'n huisgenoten is dat de eerste twee weken zo, dus heb nog even te gaan. Komt misschien ook omdat ik mijn halve vrije dag opgeofferd heb om te helpen opruimen, want er was ingebroken in de opslagruimte, alles lag door de war en we moesten de opslagruimte verlaten. En daarna deels in m'n eentje een klas gedraaid. Laatste uur dan. Eigenlijk ben je altijd met z'n tweeën en je mag de kinderen nooit alleen laten. Maar ik moest voor eten en drinken zorgen en de kinderen (7 jongens en 1 meisje) temmen. Dus hield iedereen op de gang staande om iets voor me te regelen. Er zijn drie klassen. Meestal draaien we er twee. Komende week sta ik veel samen met een nieuwe vrijwilliger, en dan weet ik opeens hoe 'alles' werkt.. Vrijdag en zaterdag al even geoefend, door het grootste deel van de lessen te doen. Moet goed komen. Er is ook altijd een schoolleider aanwezig voor als een kind even niet meer in de klas kan zijn. Want er is nogal veel probleem gedrag. En daar hebben ze hier een systeem voor. Vrijdag had ik een meisje een twee gegeven, wat een tweede 1 betekent, een tweede waarschuwing dus, en dit houdt in dat ze even op een kruk moeten zitten en nadenken over de klassenregels (die we heel mooi elke ochtend/ middag aan het begin weer opnieuw bespreken met picto's) en even tot zichzelf kunnen komen. Na 2-5 minuten rustig zitten, kunnen ze weer terugkomen. Is wat ze doen erger (agressie, weglopen, etc) of gaan ze door, volgt een 3, wat betekent dat je bij de schoolleider (buiten de klas) even tot rust kan komen door een werkje te doen. Maar ik had dus een meisje een twee gegeven en naar de kruk begeleid, met handen en voeten uitgelegd waarom, maar ze sloot haar handen om haar hoofd, ging liggen in de kat met haar hoofd en er was een contact meer mogelijk. Zelfs toen ik haar er weer bij riep, geen reactie. En zo heeft ze nog lange tijd gezeten en niks hielp. Nou ja, naast haar puzzelen wel, want ze keek stiekem mee. En bij teruglopen naar Souda bleef ze demonstratief, maar leek juist ook een vorm van contact/aandacht uitlokken. Voelde me er wel een beetje rot over, maar volgens mijn medevrijliggers kan je reacties niet voorspellen en moeten ze het ook leren. En al deze kinderen hebben een verhaal natuurlijk. We hebben ook een korte workshop kinderrechten en -mishandeling gehad en moeten alles wat we signaleren melden. Dit wordt dan uiteindelijk doorgegeven aan 'save the children' die ook in de kampen actief zijn.

Veel over individuele kinderen zal ik niet vertellen. Dat is een afspraak hier, met al je heftige meegemaakte dingen van de dag, je twijfels, je zorgen, je irritaties of andere dingen kan je bij elkaar terecht, maar uit bescherming voor de kinderen niet 'op straat'. Net zoals we geen foto's of films mogen maken van ze. Er is een camera van de organisatie een persoon die het beheert om zo controle te houden op wat er en hoe gepost wordt. Ook uit privacy van de mensen hier (klein detail, er werd er een hier benaderd via Facebook door IS dat ze wisten waar hij was door een foto van iemand). Soms gaat het dus verder dan alleen iemand zijn privacy. Leuk detail: er is deze week een professionele fotograaf aanwezig die nieuwe foto's neemt voor publiciteit van de organisatie. En die volgt ongeveer alles wat we doen, dus mogelijk sta ik daar ook op.

Komende week is het thema: 'wake up' en hebben we het over dagelijks routines en hygiene. Een aantal kinderen kennen de 'wc' niet en hurken naast het toilet neer en plassen op de grond, de jongens tegen de muur. Maar... Ik heb in Souda eens door een open wc deur gespiekt en daar hebben ze alleen een gat in de grond en schijnen mensen die te vermijden. Dus les over wc en tandenpoetsen gaan we met ze doen. Morgenavond ga ik samen met een andere vrijwilliger een enorme mond knutselen om te poetsen met de kinderen.

Tot zover de update. Ik ga eens kijken of er al mensen in huis zijn.