Het is weer zondag he, dus tijd voor een verhaal. Ik ben hier nu twee weken en tijd gaat hard op een of andere manier. Mogelijk door alle volle dagen. Afgelopen week was een veel-bewogen week.

Kort een aantal punten onder elkaar:
- Er zijn ontzettend veel nieuwe mensen op het eiland aangekomen. Woensdag bracht mijn collega de kinderen terug naar Souda en toen waren er allemaal militairen, dus ze ging het kamp niet in. uiteindelijk heeft ze onder begeleiding van een van de militairen de kinderen 'thuis' kunnen brengen. Wat was er aan de hand? 120 nieuwe mensen kwamen aan en moesten gehuisvest worden ergens. Vial is vol, dus dan maar in Souda, het geimproviseerde kamp. Volgens de statistieken die ik zag langskomen zijn er vooral veel vrouwen en kinderen.

- nieuwe mensen, en vooral meer mensen op een klein stukje grond onder niet de meest prettige omstandigheden, levert spanning op. Donderdagavond was er een gevecht in Souda tussen de Irakezen en ..? geen idee, en hierbij is er een Irakees om het leven gekomen. Vervolgens was dit een aanleiding voor de griekse overheid/ politie om Vial binnen te vallen vroeg in de ochtend en elke kamer uit te pluizen op zoek naar van alles en nog wat. We spraken vrijdagochtend een vrijwilliger hier die in Vial woont (hij vertaalt bij ons op school) die foto's liet zien van zijn kamer. Echt alles in omgegooid en overhoop gehaald. Paspoorten en papieren werden gecheckt (vermoedelijk aanleiding tot checken van alle nationaliteiten en papieren om te zien wie er terug gestuurd kunnen worden?) en zijn kamergenoot is om onduidelijke redenen gearresteerd en twee uur later weer vrijgelaten. Allemaal heftig, maar dan heb je daarnaast dus gewoon de kinderen die dit alles ook meekrijgen. Dit is gewoon onderdeel van hun 'dagelijkse' leven hier.

- Vrijdag hadden we geen lessen, want het was goede vrijdag. Verder is vandaag (zondag) school dicht, alle andere dagen geven we gewoon les. Blijkbaar is goede vrijdag de belangrijkste dag. En als we vrijdags en maandags vrij hadden, viel twee keer de Souda-groep uit, en dat wilden we voorkomen. Dus we werken gewoon hard door. Vrijdag hadden we dan wel geen les, we hebben met zijn alle hard gewerkt om de scholen op te knappen, op te ruimen en schoon te maken.Volgens mij had ik het nog niet verteld, maar we hebben hier dus de primary school (waar ik elke dag ben), de highschool en Jugi (schijnt Zwitsere afkorting van jeugdcentrum te zijn). Iedereen t/m 21 jaar kan naar een schoolse activiteit dus. Voor kinderen onder de 6 schijnen er faciliteiten in Vial te zijn. Voor mensen ouder dan 21 is er Engelse les in Souda. Maar leeftijd is een ingewikkeld ding, want ze zeggen allemaal wat anders natuurlijk en papieren kloppen niet altijd.

- Vrijdag na het opruimen (rond uur of 3 waren we klaar) hebben we impulsief besloten om een auto te huren en naar een strand te rijden ergens. Dus uiteindelijk om 4 uur vertrokken met bijna ons hele huis (8 personen), twee auto's gehuurd en vertrokken naar het strand ergens. We hebben vooral een hele touristische route door de bergen genomen en na een uur rijden waren we dan eindelijk op een stukje verlaten strand. Alleen voor ons, een soort baai. Prachtig en heel rustig. Lekker in het zonnetje gelegen. Prachtige route ook door de bergen trouwens. Hier en daar een verlaten dorpje. Terugweg ging een stuk sneller aangezien we toen de normale route namen en bordjes konden volgen. En toen meteen door naar City appartment 2, waar ze gekookt hadden voor iedereen.

Gister was zaterdag en gewoon weer les dus. Kinderen van Vial. Na afgelopen Vialdagen zag ik er een beetje tegenop, want 11 kinderen in je klas die allemaal enthousiast zijn, maar daarmee ook allemaal druk en vrij nieuw, dus schoolse structuur niet goed kennen, is hard werken en eigenlijk ook helemaal niet leuk. Voor mijn gevoel ben ik dan alleen maar bezig met ze stil en luisterend krijgen om uberhaupt iets met ze te kunnen doen. Maar.. gister had ik er maar 4, geen idee waar de andere kinderen waren (Souda, van de zon genieten en eentje voor een dag geschorst vanwege gevaarlijk gedrag in bus terug donderdag), en het was heerlijk. Ze luisterden fantastisch en dan kan je ook echt wat met ze doen. Lekker dagje dus. De jongere groep in de ochtend (9 kids) waren ook wel te doen. Dus hopelijk doen ze dat dinsdag ook weer nu zij weten hoe het kan zijn en geven ze daarmee een goed voorbeeld voor de andere kinderen. Ook fijn om dezelfde kinderen/ klas te hebben 3 dagen in de week, dan leer je elkaar steeds beter kennen, ondanks dat je dus nooit weer wie er komen en wat er allemaal gebeurd is. Gister twee jongens die niet met elkaar in een klas wilden zijn omdat ze in Vial gevochten hadden. Er speelt iets, moeilijk te achterhalen wat en ze weten dat ze zich op school moeten gedragen maar zeggen ook gewoon dat ze in Vial wel weer gaan vechten. Moeilijk om dan de bus uit te stappen en twee groepen kinderen soort van tegenover elkaar te zien staan. En dan staan daar de broertjes en zusjes die een stuk jonger zijn gewoon bij. We hebben een paar studenten van Jugi gemeld dat er wat speelt en zij zouden een oogje in het zeil houden. Meer kunnen we dan eigenlijk ook niet.

Gisteravond was hier vuurwerk. In een dorpje verderop beschieten de kerken elkaar met vuurwerk. Dit stamt van lang geleden toen de Turksen het eiland bezet hadden en de bewoners gewoon hun paasmis wilden doen, dus speelden ze met vuurwerk een nepoorlog na om de Turken af te leiden van de mis, zo konden zij gewoon hun mis houden. En nu is het traditie. Wij stonden op het dakterras met lampjes en muziek en hielden daar ons eigen feestje met alle vrijwilligers tot het 12 uur was en het vuurwerk in de stad losbarstte. Het voelde een beetje als oud en nieuw.

En mogelijk wanneer ik tijd heb zal ik een paar foto's proberen hier te droppen. Bijvoorbeeld van onze gigantische mond met tanden die we geknutseld hebben om de kinderen te laten tanden poetsen. Het was een hoop werk, maar de kinderen vonden het geweldig.
En ons nu opladen voor een nieuwe week, met mogelijk nieuwe kinderen of andere ingewikkeldheden vanwege de omstandigheden. We'll see.

Mijn laptop werkt trouwens weer een soort van. Soms wil hij gewoon niet opstarten en moment later opeens weer wel. Man van de computerwinkel snapte niks van mijn probleem, want bij hem werkte het gewoon. Tot ik hem weer meenam en hij weer niet wilde opstarten en ik weer terug kwam dus. Ondertussen accepteer ik maar gewoon dat hij het soms niet doet. Erg onhandig, maar gelukkig doet hij het meestal weer wel.