Daar ben ik weer, op het dak, in de schaduw. De laatste dagen zijn in gegaan en dat voelt toch wel heel dubbel. Aan alle kanten. Want het leven hier op het eiland voelt eigenlijk wel heel goed en gewoontjes. Alsof ik hier al jaren ben. Aan de andere kant voelt het ook alsof ik er echt net ingedoken ben en nu alweer weg ga, veel te kort. En naast dat wil ik ook wel naar huis, want ja, ik mis mijn eigen huis, bed, toilet en mensen om me heen. Maar ondertussen voelt het ook heel gek om de dingen hier zo achter te laten. Het houdt niet op en de werkelijkheid hier gaat gewoon door. Het voelt een beetje als ‘ik kan hier nog niet weg, want het is nog helemaal niet klaar’, maar dat zal het nooit zijn denk ik. Mijn collega’s vragen me redelijk vaak waarom ik naar huis ga en of ik langer kan/ wil blijven. Dat maakt het nog moeilijker, maar ik heb de goedkoopste vlucht en die kan je niet wijzigen, dus ik kom gewoon naar huis. En daar is ook geen twijfelmeer over, het staat gewoon vast. En ik kan altijd nog terug (alleen dan is het hier kwa temperatuur niet uit te houden vrees ik). Maar het is fijn om te horen dat ze graag zien dat ik blijf, dat ze me nodig hebben en dat ik het goed doe met de kids en in school. Ook mijn nieuwe kamergenootje heb ik gister wegwijs gemaakt en vanmiddag liepen we terug van Souda en waren we wat aan het praten, toen ze opeens zei; ‘waarom ga je weg, ik wil nog zoveel van je leren.’Maar dat dacht ik de eerste weken ook.

Ondertussen is hierna een aantal heerlijke weekenddagen ook de harde werkelijkheid nog steeds aanwezig. Er gebeurd een hoop. Kinderen vertrekken naar Athene. Kinderen komen nog steeds in bootjes aan. Gister op school was een jongen wat opstandig aan het begin en hij haalde uit naar een andere jongen, niet echt hard. Ik nam hem apart en benadrukte nogmaals dat we op school niet vechten, duwen, slaan, schoppen of wat dan ook. Hij was het niet met me eens en beetje apatisch, want ja:‘in Vial yes, yes fight.’ Ja, in het kamp wordt veel gevochten..daarna met vertaling in de kring met de hele klas besproken waarom we niet vechten op school: omdat we een veilige plek voor iedereen willen zijn, waar je juist even uit de dingen van het kamp bent, waar iedereen happy kan zijn. Dit snappen ze. Maar er zijn zoveel tegenstrijdigheden. Je wil ze leren dat ze praten over problemen/onenigheden, dat ze het komen vertellen aan de docenten als iemand iets onaardigs zegt in plaats van terug te schelden of erop te slaan.Dat je problemen erger maakt door te vechten. Maar dat is niet hun werkelijkheid. Het is overleven. Een meisje vertelde dat zij en haar familie altijd melden bij de beveiliging wanneer er ergens onenigheid is of als er bedreigingen zijn, maar dat het eigenlijk gewoon genegeerd wordt. Hoe kunnen wij dan leren dat ze naar ons toe moeten komen en erop vertrouwen dat er iets gebeurt. En als ze niet terugslaan als ze geslagen worden zijn ze de pineut, dus waarom zouden zehet niet doen en een wijs besluit nemen?

En vervolgens vertelt de jongen die ik apart had genomen aan het begin van de dag dat zijn vader betrokken was bij het gevecht en dat zijn moeder een aantal slagen gehad had, terwijl ze hoogzwanger was. Vervolgens vertelde hij dat hij niet begreep dat wij als grote organisatie hen niet gewoon allemaal een blauwe kaart konden geven, zodat ze naar Athene konden, waar groepen gescheiden en in betere omstandighedenleven. Ga daar maar eens antwoord op geven. Daar staan wij net zo machteloos in als zijzelf. We kunnen alleen maar zorgen voor een beetje afleiding en veilige omgeving buiten het kamp, en mede daarom belangrijk om niet slecht over elkaar te praten of te vechten. Maar het is zo confronterend dat te horen. En hij was zo moeilijk om de dag door te slepen, hij was zo boos op de gehele wereld en alles.Vandaag liep ik met de kinderen van Souda terug naar het kamp en kwam hem tegen. Ik vroeg wat hij hier deed en hij vertelde dat zijn familie de dag in de stad doorbracht vanwege de gevechten in Vial.

En vandaag rijdt de bus tussen Vial en de stad/ Souda van UNHCR niet vanwege alle problemen, omdat ze bang zijn dat er mensen van Souda naar Vial gaan om te vechten en omgekeerd. Gisteravond heeft een jongen van 21 jaar geprobeerd zichzelf in brand te steken. Via onze vertaler die zelf in Vial zat (leeft nu in appartement van BAAS tussen de vrijwilligers sinds een week) was het een student van high-school en heeft de politie hem voor een nacht in de cel gezet voordat ze hem overdroegen aan de psychiatrische afdeling.

De problemen zijn er vooral tussen de Afghanen en andere bevolkingsgroepen. De scheidslijn ligt eigenlijk meer op taalgebied; tussen Arabisch en Farsi sprekers.De Farsi-sprekers voelen zich achtergesteld aan de Arabisch sprekers,omdat ze minder kans maken op een (tijdelijke) verblijfsvergunning.Wat werkelijkheid is, geen idee, maar het speelt vooral onder vluchtelingen en niet zozeer in hun eigen land.

En vandaag heb ik afscheid genomen van de kids van Souda. Een aantal (zeker de oudere die begrijpen wat ik vertel) zijn verdrietig en komen echt knuffelen als afscheid. Donderdag zei ik tegen de Vial klas dat morgen mijn laatste dag met hen en in school zal zijn, zegt een schat van een jongen: ‘dan kom ik daarna niet meer naar school’. Hij noemt altijd Nederlandse voetballers en zegt (als ik het goed begrijp) dat zijn vader in Nederland zit en hij daar ook heen gaat. Lijkt me leuk hem over een tijd weer eens tegen te komen.

Gisteravond met(bijna) de gehele groep gegeten, ter afscheid van twee andere vrijwilligers en mij, ondanks dat ik nog eventjes blijf. Was gezellig. Morgenavond is er open avond op high-school en dat zal meer mijn afscheid worden denk ik. Laatste keer dat alle vrijwilligers bij elkaar zijn als ik er ook ben (bij aankomst hier ben ik ook gedropt op een open avond op high-school). Zondag wordt inpakken en nog even genieten. Maandag moet ik om 6 uur op het vliegveld zijn en moet ik nog even bedenken of ik een taxi bel of dat ik ervan uit ga dat ze standaard op de hoek staan (taxi-standplaats). Heb net aan de taxichauffeur gevraagd wat handig is en hij zegt dat er 24 uur per dag taxi’s staan. Mag ook wel als iedereen altijd vroege vlucht neemt of met vroege boot (5 uur) aankomt. En dan ga ik van 23 graden naar 12 ofzo? Daar heb ik zo geen zin in.. We zien wel.