In Chios

Gisteravond ben ik op Chios aangekomen. Na een overstap in Athene en daarna nog een korte vlucht met een propeller vliegtuigje. Eerst nog een tijdje op het vliegveld hier gewacht, samen met een andere jongen die op dezelfde lift wachtte en dus ook hetzelfde ging doen als ik. We belandde meteen op de open avond van de high-school, terwijl het ondertussen ook al donker was geworden. Een hele hoop indrukken en nieuwe gezichten en namen. Vrijwilligers amper te onderscheiden van buren en studenten. Om 10 uur naar mijn appartement, waar ik met nog een ander meisje slaap in een stapelbed. In onze kamer zijn nog twee bedden vrij. We zijn totaal met 8 denk ik. Verder een oud appartement maar het uitzicht is heel mooi. Niet heel goed geslapen door allemaal nieuwe geluiden en anderen die 's nachts thuiskomen. Vandaag was een vrije dag waarin ik iets van de stad heb gezien, maar meer over mijn werk hier kan ik nog niet echt vertellen dus. Het is ook nog een grote verrassing wat ik morgen doe en hoe laat ik ergens moet zijn. We merken het wel. Ik weet wel al dat ik op de 'primary school' sta en komende week op 3 dagen 3x heen en weer loop naar kamp Souda om de kinderen te halen en te brengen. 'S ochtends de jongste (6-9), 's middags de iets oudere (9-11).

Wat achtergrond info dan maar: https://m.facebook.com/refugeeeducationchios/?locale2=nl_NL

https://mobile.twitter.com/hashtag/chios (algemene situatie op het eiland, kan confronterend zijn)

https://www.google.nl/amp/nos.nl/googleamp/artikel/2163968-dit-griekse-eiland-toont-noodzaak-en-falen-van-turkijedeal.html (nieuwsuur over de Turkije deal en de situatie na een jaar op oa Chios)

Het is bijna zover!

Nog een paar dagen, dan is het zover! Dan stap ik in het vliegtuig om aan het begin van de avond aan te komen in Chios, dan begint mijn avontuur.

Ondertussen ben ik heel nieuwsgierig naar hoe het daar zal zijn, waar ik woon, wie er nog meer zijn, wat mijn werkzaamheden zullen zijn. Ik heb echt geen idee. Door blogs van anderen en hun Facebookpagina krijg ik soms een beetje beeld over het dagelijks werk en leven daar, maar ja, ook dat zijn persoonlijke ervaringen of moment opnames. Kortom, we gaan het gewoon allemaal wel zien.

Afgelopen weken heb ik steeds een beetje verzameld wat ik mee wilde nemen. Het logeerbed was de plek om alles neer te leggen. Om vervolgens te bedenken dat ik sommige kleren ook gewoon nog aan wilde en er dus weer weg te halen. Nu is toch alles wel wat definitiever: kleren gewassen, zonnebrand gekocht, overige spullen verzameld. Vanmorgen toch nog wat kleren aan de kant gegooid, want ja, met het mooie weer hier kon ik me beter inbeelden hoe 20 graden voelt en wat handig zou zijn kwa kleren (zomerkleren dus). Daarna heb ik alles in mijn backpack geprobeerd te proppen. Voor nu past het net, maar er moet nog wel wat bij (schoenen, stroopwafels, toilettas..), dan maar de flightcase ook volproppen?

Sinds enkele weken ook contact met de persoon die over de schoolplanning gaat, voor al mijn vragen. En daarnaast omdat zij graag wilden weten bij welke leeftijd ze mij konden inplannen. Waarschijnlijk de 'primary school' dus.

Nu alle laatste eindjes aan elkaar knopen. Daar heb ik ook net maar een lijstje van gemaakt. Dan kan het alleen nog maar goed komen toch?

Nieuwe reis: Chios, Griekenland

Hallo en welkom op mijn reislog!

Ik ga een poging doen om weer een blog bij te houden met mijn belevenissen. Omdat het me niet lukt om een nieuwe reis aan te maken binnen mijn bestaande reisblog, ga ik maar gewoon verder boven mijn belevenissen uit Denemarken. Ik heb ook geen idee of ik in Chios af en toe uberhaupt tijd heb om iets te bloggen. Of nog puf na een dag hard werken. Maar voor alle voorbereidingen heb ik daar natuurlijk nog wel tijd voor.

Voor nu het eerste berichtje. Na lange tijd van mailwisselingen met de organisatie, heb ik gister een mailtje gekregen met de bevestiging dat de data die ik noemde kunnen, kortom, ik kon mijn vliegtickets gaan boeken. Tegelijkertijd heb ik soort folder met meer info gekregen, over wat ik kan verwachten en wat niet, wat ik mee moet nemen, hoe de eerste week eruit komt te zien en nog wat algemene dingen.

En wat ga ik daar nu eigenlijk doen? In december las ik een artikel op de NOS over een schooltje op Chios. Een zwisterse organisatie is daar begonnen met een klein opgezet schooltje om kinderen uit de kampen even uit de ellende te halen en weer kind kunnen laten zijn en leren. Sommige kinderen hebben nog nooit een school van binnen gezien, anderen zijn jaren niet geweest. Op het eiland was nog niet zoveel geregeld, want niemand zou er lang blijven. Alleen zitten de vluchtingen vast en zitten de kinderen daar ook allemaal langer dan gepland en verwacht vast in de omstandigheden van de kampen. Dus deze organisatie begon met een schooltje, wat al snel uitgroeide tot twee gebouwen en een jongerencentrum. De doelstelling is nu om elk kind uit de omliggende kampen tenminste 3 dagen in de week onderwijs/ leuke dagbesteding te kunnen aanbieden. En dat allemaal op basis van vrijwilligers. Het klinkt allemaal goed georganiseerd en goed overdacht. Er zijn een paar appartementen waar de vrijwilligers met elkaar verblijven. De kinderen komen lopend vanuit het kamp (onder begeleiding van de vrijwilligers) of met de bus van verdere kampen. Vrijwilligers zorgen voor lessen en activiteiten. Hoe dat precies in zijn werk gaat, weet ik nog niet precies, maar we gaan het aan en zien wel.

Dus.. Op 1 april vlieg ik heen, op 8 mei kom ik weer terug. Spannend allemaal!

Groetjes,
Michelle

Het einde...

Zo, dit is het dan, het einde! Het einde van een superleuke, leerzame, avontuurlijke, spannende en ontspannende, koude, fijne, soms eenzame, fantastische tijd in Randers.. En hoewel ik soms erg uitkeek naar dat eind, ben ik er nu nog niet aan toe. Mijn kamer staat op het moment op zijn kop, maar er is eerlijk gezegd nog weinig ingepakt. Ook heb ik nog niet echt beseft dat ik morgen in de auto stap, mijn kamerinhoud inlaadt en Randers verlaat. Mijn kamer, die mijn thuis was afgelopen 5,5 maand blijft eenzaam en leeg achter. Gek, ik zie het nog niet voor me.

Deze week heb ik gewoon lessen gevolgd en lekker niet ingepakt.. Doe ik wel de laatste dagen dacht ik - de laatste nacht dus. Maandag was mijn verjaardag. Eerst heb ik mezelf een uurtje langer uitslapen gegund (ik had gewoon amper geslapen die nacht). Mijn klas heeft een Deens verjaardagsliedje voor me gezongen en 's avonds heb ik wat mensen uitgenodigd om mijn cakejes op te komen eten. Hoewel ik ook gewoon mijn kamer schoongemaakt heb enzo, was het meer een gewone dag, maar dat maakt niet uit.

Vandaag had ik toegepaste anatomie. Niet mijn favoriete vak, ik volg het wel, maar weet gewoon niet meer waar de spieren liggen waar ze over praten. Dat was dus 3 uurtjes stilzitten en proberen niet in slaap te vallen. Niet echt heel leuk als laatste lesuren. Daarna had mijn klas een verrassing voor me, het typisch Deense ‘hygge', dat dus in een woord ‘gezelligheid' ‘koffie/thee' en ‘cake' betekent. Speciaal voor mij hadden ze dus cake gebakken :) Daarna kwam het moment van afscheid. Toch best lastig. Eenmaal thuis heb ik heel snel geprobeerd de collage die ik voor Jan en Kamila had gemaakt onder plakplastic te plakken, maar door tijdnood stond Peter al eerder voor de deur, want we zouden gaan zwemmen (ook nog even tussendoor). Na 3 kwartier baantjes zwemmen (pff, die gozer zwemt sneller dan ik) snel weer naar huis, want ik moest nog naar de administratie voor wat dingen, collage afmaken en naar Jan en Kamila want daar zou ik gaan eten. Rennen en vliegen dus.

Eigenlijk zou ik nu naar de disco gaan hier op de campus met alle mensen waar ik nog afscheid van moet nemen. Maar helaas is die gesloten vanwege vandalisme door dronkenlappen vorige week, dus zit ik op mijn kamer, ruim ik dozen in en ga ik denk ik zo nog even buurten hiernaast om toch nog afscheid te nemen.

Dat is dan het einde....
.... maar pas het begin van mijn herinneringen! :)

Laatste week!

Daar is ie dan, mijn laatste week in Denemarken. Volgende week zondag zit ik in de auto op weg naar huis en zit mijn erasmus-avontuur erop. Wat gaat de tijd dan eigenlijk snel.. Ik kan me nog niet voorstellen dat ik mijn kamer hier weer terug in dozen moet stoppen, waar moet ik beginnen? Eerst nog maar even een paar dagen lekker genieten hier.

Donderdagavond ben ik alleen naar de disco hier op het studentencomplex geweest. Ik moest nog post voor Mariana afleveren bij Daniel, die werkt daar. Ik heb weer nieuwe mensen leren kennen en mijn tafelvoetbalskills bijgewerkt. Daarna afscheid genomen van Daniel, want die zit nu in Portugal.. Best gek hoor, ik ben helemaal niet bezig met het idee van afscheid nemen.

Vrijdag ben ik naar Århus gegaan, zelf. Lekker gewandeld in een mooi bos langs de kust. Kortom, je loopt in het bos en kijkt uit over de zee en de kustlijn van Denemarken en dan was het ook nog eens prachtig weer. Daarna door naar de stad gelopen en rond een uur of 3 de bus naar de Ikea gepakt. Daar zouden Jan en Kamila heen gaan rond die tijd en aangezien ik toch in de buurt was nu, ga ik toch gezellig mee? De Deense ikea is dus bijna precies hetzelfde als de Nederlandse, maar het was wel gezellig.

Gister heb ik met Jan en Kamila gezwommen. En dan lig je in het zwembad en kom je erachter dat ze beide eigenlijk niet zo goed kunnen zwemmen. Dus Jan heb ik wat bijscholing gegeven (wat heel anders is dan de kindertjes van zwemstage vorig jaar). Zoals de meeste Deense zwembaden hadden ze ook een stoombad en een sauna, kortom, ik ben weer klaar voor mijn laatste weekje hier (met spierpijn en al).

Morgen ben ik jarig, word ik officieel volwassen. Best gek om dat hier te vieren. Ik ga het ook niet echt vieren.. Mijn klas krijgt een cakeje (jaja, hier in Denemarken doen we gewoon nog aan cakejes trakteren, maakt niet uit hoe oud je wordt) en 's middags ga ik ijs eten met Jan en Kamila. 's Avonds ga ik misschien even naar de keuken van de buren, daar is het meestal wel gezellig. Ik zie het wel!

Nu eerst een lijstje maken met wat ik eigenlijk allemaal moet regelen, laten ondertekenen, etc..

Weer terug in Denemarken

Ik zit weer op mijn kamertje in Randers. Na een superleuke vakantie was het best even moeilijk om weer terug te gaan. Het voelde tegenstrijdig, nog maar 3 weekjes, heeft dat nut? Het voelde veel meer als dat ik alles al afgesloten had, Mariana en Joana zijn weg, leegte. En ook juist omdat ik iedereen weer gezien had, wilde ik niet meer terug.
Best gek eigenlijk, ik was in Nederland en ik had helemaal niet het idee dat ik 4 maanden weggeweest was. Alles was gewoon min of meer hetzelfde. Het enige waar ik wel aan moest wennen, was dat iedereen om me heen weer Nederlands sprak.

30 December ben ik met mijn ouders, Bram en Nienke weer naar Denemarken gereden. Eerst even langs mijn kamer om wat bagage te dumpen, dat maakte het makkelijker dat ik dan zelfstandig terug zou kunnen met de trein. Daarna nog een uur door naar het noorden. Hier oud en nieuw gevierd, (eindelijk) naar Skagen geweest (het uiteinde van Denemarken waar de twee zeeën bij elkaar komen). Eigenlijk moest ik 2 januari alweer naar school, voor 3 uur toegepaste anatomie en daar zat ik niet op te wachten. Kortom, ik had er nog een lekker vakantie dagje bij. 's Avonds wel op de trein gestapt en 2 uur later was ik weer op mijn kamertje. Toen ik hier aankwam was het donker en leeg. Ondertussen zijn de meeste kamers weer bewoond en anders komen de studenten dit weekend weer terug.

De lessen zijn wel oké. Zolang we iets praktisch doen en ik het kan volgen. Dinsdag had ik 2 uur toegepaste anatomie en ben ik bijna in slaap gevallen. Donderdag kwam er een klasgenoot naar me toe: ‘weet je wat je moet doen' en toen keek ik om me heen en was de hele klas druk bezig met van alles. Nee, dat heb ik even gemist denk ik. Toch mis ik Joana en Mariana wel, gewoon om tegenaan te praten in het Engels en ook omdat we in hetzelfde schuitje zitten tijdens de les; niet alles snappen. Pauzes vind ik ook niet zo leuk. Mijn klas praat gewoon vrolijk Deens. Zolang het een iemand is dus rustig Deens praat, kan ik het nog wel een beetje volgen, maar in pauzes praat iedereen lekker door elkaar en kan ik er geen touw meer aan vast knopen.

Hoewel ik me soms op school best alleen voel, gaat het op mijn kamertje prima. Ik vermaak me wel, heb genoeg te doen en vind het dan ook lekker om weer thuis te komen en op mijn kamer te zijn. Misschien dat dit nog verandert en dat ik het volgende week helemaal zat ben.

Gister zag ik Cip en Martin in de keuken van het blok naast mij zitten dus ben ik daar spontaan even langs gegaan. Cip had net Indische thee gemaakt, wat eruit ziet als café latte. Smaakt beetje gek, maar zo leer je nog eens wat. 's Middags wat bij Peter thuis gehangen, les gekregen in hoe je zo'n kubus met gekleurde vakjes op moet lossen. Gisteravond stonden Cip en Martin weer voor het raam, of ik gezellig bij hen in de keuken kwam zitten. Daar hadden zich spontaan mensen verzameld. Helaas kwam ik net uit de douche en had ik mijn pyjama al aan. Vandaag ga ik schaatsen met Kamila en een klasgenoot heeft me uitgenodigd om volgende week met haar en haar kinderen mee te gaan naar ‘family gym,' kortom.. Ik vermaak me wel.

Aan de ene kant heb ik zwaar de neiging onze keukenkastjes leeg te ruimen, dingen die ik niet gebruik in een doos te stoppen (heb eigenlijk alles zelf namelijk, alleen wat bestek en een bord ofzo..) maar aan de andere kant denk ik, ja zeg, bekijk het even, ik heb nog 2 weken. Manja (contactpersoon) had Joana en Mariana gevraagd om dit voor een deel te doen, maar alles stond nog overal. Helaas. Ach, houd mij weer van de straat ;)

Zo, dat was weer een heel verhaal, maar dan zijn jullie ook weer op de hoogte.

'I'm driving home for Christmas..'

Ja.. Vanmiddag stap ik de bus in en verlaat ik Denemarken voor twee weken. Morgenochtend vroeg zal ik weer een Nederlander zijn!

De laatste dagen waren eigenlijk best gek. Hoewel ik mijn tas aan het inpakken ben, heb ik nog niet het idee ook echt weg te gaan, maar dat komt wel als ik zo voor de bus sta en afscheid moet nemen van Mariana en Joana. Gister heb ik ze allebei getroost.. Een lag half wezenloos in haar bed, heeft het moeilijk, tsja, wie neemt er nou een Deens vriendje? De ander brak rond half 3 vanacht..

Donderdag zouden we een feestje met de klas hebben, wat dan deels het afscheidsfeestje voor hen zou zijn. We kregen een paar dagen van te voren een mailtje dat het om half 4 zou zijn. Wij stonden daar (op zijn Portugees) om kwart over 4, niemand meer.. Bleek dat ze om 1 uur al waren begonnen, omdat we toen toch allemaal vrij waren, Ons konden ze niet bereiken en wij wisten van niks. Geen afscheidsparty dus..

Gister zijn we uit eten geweest met de groep vrienden hier, daarna pool gespeeld, voor het eerst. Laten we zeggen dat ik daar niet helemaal voor gemaakt ben, maar het wordt steeds beter. In het blok naast mijn blok hier op de campus hadden ze ook een christmasparty. Toen we daar aankwamen was er bijna niemand meer. We hebben maar een soort eigen party gehouden. Voor mij maakt het niet zoveel uit, ik kom terug, zie mijn klas weer, zie de mensen van de residence hier. Maar ik kan me voorstellen dat het voor hen moeilijk is om niet echt afscheid te kunnen nemen.

Vandaag gaan we naar de hertenkamp in Arhus en dan laten ze mij daar bij de bus achter. tenminste, dat was het plan. Geen idee hoe laat iedereen hier uit zijn bed komt rollen en dan zijn ze allemaal nog druk omdat ze ook moeten inpakken. Ondertussen ken ik de Portugese gewoontes...

Dus.. morgen ben ik thuis :) gelukkig heb ik tijd genoeg in de bus om om te schakelen en mijn plannen voor komende dagen op een rijtje te zetten.

Tot snel!
Liefs, Michelle

Tijd vliegt..

D e laatste week met de Portugese meiden is in gegaan. Ik moet eerlijk zeggen dat het zo nog niet helemaal voelt, maar het wel steeds echter wordt. Vandaag hadden zij afsluitend gesprek met Manja (contactpersoon). Ik was daar ook bij, gewoon om toch nog wat praktische zaken te bespreken. Het hoofd van de opleiding hier, Helle, kwam ook nog even langs om afscheid te nemen. Na een interview met Manja was daar dan het volgende afscheidsmoment. Toen was het toch wel even heel echt en dichtbij. Ja, ik kom in januari gewoon weer terug, maar dat zal niet hetzelfde zijn. Ondanks dat kijk ik er ook naar uit om naar huis te gaan. Iedereen weer even zien :)

Hoewel ze hier al 3 maanden overal in de kerststemming zijn, heb ik toch nog Sinterklaas gevierd hier. Wat vrienden van hier uitgenodigd die het niet snappen en hen allemaal de opdracht gegeven om een cadeautje te kopen en leuk in te pakken. Hier hebben we heel gezellig het cadeautjesspel mee gespeeld. Groot succes. De avond ervoor kreeg ik onverwacht bezoek van een zwarte Piet. Een van mijn Deense vrienden hier kon 5 december niet komen en besloot daarom maar om zich eens te verdiepen in Sinterklaas en ons te verrassen als zwarte Piet, met pepernoten.

Ik voel me steeds meer geïntegreerd in de klas hier. Meestal als onze klasgenoten een opdracht moeten doen of groepjes moeten maken om de klas les te geven, hoeven wij dat niet. We hebben een leuk vak (bewegingsontwikkeling van kinderen, lekker spelletjes spelen) en ik was daar op een ochtend alleen. Zo kwam ik ook in een groepje terecht en van het een komt het ander, dinsdag heb ik mijn klas lesgegeven. Ik moest alleen doen alsof ze 5-6 jarige waren. Best gek als er allemaal volwassenen (sommige al van in de 50) voor je neus staan. Dinsdag mag ik weer, dan heb ik 5 kwartier om aan mijn klas te laten zien hoe we PMT in Nederland doen. Moet nog even wat leuke oefeningen bedenken dus (nog ideeën?).

De taalcursus, dat gaat goed. Helaas zijn komende week mijn laatste lessen. In januari starten ze pas de 17^e weer en dan ga ik ongeveer al bijna weer naar huis. Ik heb nog gevraagd of er niet een andere klas is die wel eerder begint, maar dat mag ik dus niet. Ik kreeg ook nog het gekke idee in mijn hoofd om een niveau-afsluitende test te doen om zo naar het volgende niveau te mogen. Gaat eigenlijk nergens meer over, maar stel dat ik ooit nog Deense lessen krijg, betekent dat wel dat ik niet meer in module 1 hoef te beginnen. En het schijnt dat ik die test makkelijk aankan. Vorige week heb ik met een groepje samen gewerkt die van mijn rustig Deens mochten praten, dan begrijp ik het en ook heb ik de helft van de lessen vertaalt voor Joana. Best gek, ik ben niet eens Deens!

Morgen gaan we schaatsen op de ijsbaan in de stad. Ow! Helemaal vergeten te vertellen, maar de eerste sneeuw is hier al naar beneden komen vallen. Joana en Mariana helemaal blij, die zagen het voor het eerst echt sneeuwen. Rennen naar het dakterras dus.Van mij mag het nog even wachten.

De rest van de week staat vol met ‘julefrokost (kerstlunch)' met onze klas, afscheidsdiner en nog meer feestjes. Dat wordt een week met dubbele gevoelens dus..